Skip to main content

O mnie

Urodziłem się staraniem Beaty oraz Włodzimierza Makłowiczów, a miało to miejsce 12 VIII 1963 roku w Krakowie. W tym zacnym mieście upłynęło mi dzieciństwo i młodość, wiek dojrzały też mi w nim upływa, choć z przerwami dłuższymi, znaczonymi pobytami w Dalmacji, którą to sam wybrałem na swój drugi dom.

 

Nauki podstawowe pobierałem w szkołach podstawowych numer 16 przy ulicy Dietla oraz numer 35 przy ulicy Złoty Róg. Przez kilka tygodni uczęszczałem też do szkoły podstawowej w Myślenicach na Zarabiu, gdyż rodzice z powodu wspaniałej kanikuły wyjechali na letnisko przed zakończeniem roku szkolnego. Dzięki temu po raz pierwszy i ostatni miałem okazję być na szkolnej wycieczce w Krakowie.
Szkołą średnią było mi V LO im. Augusta Witkowskiego przy ulicy Studenckiej, wówczas Świerczewskiego.
Nauki uniwersyteckie pobierałem na wydziałach prawa i historii Uniwersytetu Jagiellońskiego, czyniąc to długotrwale, jednakże niesystematycznie oraz wybiórczo, gdyż żadnego z rzeczonych kierunków nie ukończyłem. Motywacją do długoletniego studiowania była nie tylko naturalna i powszechna u młodych ludzi chęć zdobywania wiedzy, lecz także niechęć do obowiązkowej wówczas służby wojskowej, przed którą studia uwalniały. Ostateczny uwiąd i upadek Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz Ludowego Wojska Polskiego uczyniły kwestię dalszego studiowania mniej palącą, zatem porzuciłem ostatecznie nauki uniwersyteckie i udałem się do Londynu, gdzie pracowałem przez rok na budowach, w czasie wolnym oddając się nieumiarkowanej konsumpcji, wszakże na miarę płacy niewykwalifikowanego robotnika.
Po powrocie do Krakowa założyłem rodzinę, ożeniwszy się z Agnieszką i spłodziwszy synów Mikołaja oraz Ferdynanda. W wielkim znoju starałem się utrzymać familię, pracując w latach 1993–2000 w redakcji „Gazety w Krakowie”, lokalnego wydania „Gazety Wyborczej”, skąd mnie zwolniono za nieprzychodzenie na poranne kolegia, co miało niezwykle demoralizować zespół. W gazecie zajmowałem się stale pisaniem recenzji kulinarnych i dorywczo krótkich notek o atakach rojów pszczół, kotach ściąganych z drzew przez strażaków oraz ciałach wyławianych z Wisły. .
Byłem współautorem telewizyjnych programów „Podróże kulinarne Roberta Makłowicza” oraz „Makłowicz w podróży”, przez kilkanaście lat niezmiennie najpopularniejszych kulinarnych audycji emitowanych przez polskie telewizje. Za aktywność telewizyjną zostałem raz wyróżniony nagrodą Wiktora, a sześciokrotnie Oskara Kulinarnego, jednakże od trzech lat swe nowe programy kulinarno-podróżniczo-historyczne zamieszczam wyłącznie na platformie You Tube.
Jestem również autorem książek o tematyce jedzeniowej oraz kulturowej. Swe teksty publikowałem m.in. we „Wprost”, „Newsweeku”, „National Geographic”, „Tygodniku Powszechnym” i „Przekroju”.
Okazjonalnie występowałem w epizodach aktorskich w filmach realizowanych przez kolegów („Lejdis”), kilka razy parałem się dubbingiem („Mami Fatale”, „Asterix i Obelix: Imperium Smoka”) oraz grałem w słuchowiskach („Niech to usłyszą”).

 

Historią pasjonuję się od zawsze, zwłaszcza dziejami Europy Środkowej w dobie panowania Habsburgów, ze szczególnym uwzględnieniem dwóch ostatnich władców tejże dynastii – cesarzy Franciszka Józefa oraz Karola.

 

Pozostałe zainteresowania leżą w szeroko pojętej sferze konsumpcji – od literatury (ulubieni autorzy: Joseph Roth i Andrzej Bobkowski) poprzez muzykę (od punk rocka po Mahlera i Bartóka, ze szczególnym uwzględnieniem pieśni ludu Csángo) po destylaty owocowe (gruszki odmiany Williams, morele, czereśnie, wiśnie, śliwki, jabłka, maliny, pigwa oraz mieszane), wina (zwłaszcza z odmian grüner veltliner, vernatsch oraz pinot noir) i kuchnię (przedziwna predylekcja do mamałygi z bryndzą i skwarkami z mangalicy).
To na razie tyle….
Śledź mnie na INSTAGRAMIE